Het verhaal van Boca: mijn eerste Spaanse hond

Boca is onze tweede hond. Chico, de eerste dus, komt uit het asiel in Zutphen. Hij was 1,5 jaar toen wij hem hier weghaalden en wij waren z'n 3^e thuis. In mei 2005 besloten wij dat we er nog een hond bij wilden hebben. Een ding stond vast; het zou weer een asielhond worden. Nadat wij op de site van een organisatie van Spaanse honden terecht gekomen waren, waren wij dus verkocht én Boca gered. Het verhaal hieronder is het verhaal dat wij van Fabiënne, de voorzitter van deze organisatie, te horen gekregen hebben.

Boca is een van die honden waar ik het meest voor heb gevochten gedurende de zes jaar dat ik honden rescue doe. In deze tijd heb ik nu zo'n 2000 honden gered. Ik ben niet veel op internet, noch op andere digitale plaatsen; ik ben te druk met het organiseren van het asiel. Dit is een never ending story en mijn vrije momenten zijn zeldzaam.

Boca is geboren in Malaga, nabij de luchthaven. Toen hij werd gevonden hing hij samen met zijn mama aan een ketting bij een stel zigeuners die hem schopten en mishandelden. Op een dag is ie zo zwaar mishandeld dat ze zijn mond volledig kapot gestampt hebben. Boca lag voor dood in de wei en zijn moeder huilde naast het onbeweeglijke lijfje. Zij zijn toen gevonden door Michael, die hen heeft opgeraapt. Michael is een man die ik veel later heb leren kennen en die Boca herkende, tijdens een wandeling die ik met Boca maakte. Hij heeft me toen het hele verhaal verteld.

Toen hij Boca en zijn moeder vond, heeft hij Boca naar het asiel in Malaga gebracht. De moeder van Boca heeft hij zelf gehouden. Zij loopt nog altijd op het erf achter zijn huis rond. In Malaga Pound hebben ze Boca uiteindelijk toch geopereerd. Eerst wilde ze hem inslapen; hij was ongeveer 5 maanden oud en zijn mond was volledig uit elkaar gestampt. Ondanks al zijn vreselijke pijn toonde Boca nog altijd zijn uitermate lieve karakter. Hiermee stal hij het hart van de mensen in het asiel en zij besloten hem een kans te geven en hem te opereren. De volgende twee jaar liep Boca met een ijzeren frame in het asiel rond; vandaar de naam Boca; dit betekent 'mond' in het Spaans.

Boca werd de lieveling van Juan Carol, de voorzitter van het grote asiel in Malaga. Echter niemand wilde Boca adopteren en jaren verstreken; tot het moment dat ik in Malaga was en Boca me niet meer losliet. Hij volgde en volgde me overal en huilde als ik weg ging alsof ie wilde zeggen dat ik hem moest helpen. We plaatsten hem op onze site, maar geen succes, niets!

Echter,...... de band tussen ons was gemaakt. Op een dag kreeg ik telefoon van Juan Carlos. Hij vertelde me dat Boca stervende was. Hij had leismania opgelopen, een gevaarlijke virus. Ze gingen hem laten inslapen. Ik ben toen direct naar Malaga gereden en ben Boca gaan halen. Hij belandde in het ziekenhuis, gedurende een week of twee. Daarna moest ie in de Refugio blijven vanwege het gevaar van besmetting voor mijn eigen honden. In de Refugio liet ie zich helemaal weer gaan en werd weer ernstig ziek. Dat was voor mij zo diepgaand dat ik hem heb opgenomen en mee naar huis heb gebracht,...nomather what,....

Boca was op sterven na dood; zwak, ernstige bronchitis, en het was vreselijk om zien dat hij niet goed kon ademen. Samen zijn er hier toch aan begonnen en heel stilletjes is ie erdoor gekomen. Hij wilde leven, hij wilde gelukkig worden; dat gevoel gaf ie heel sterk aan. Hij was zo lief, zo oneindig lief. De dierenarts was zijn beste vriend en deze vraagt nog vaak naar Boca. We hadden hem graag zelf geadopteerd, maar hij verdiende beter. Wij hebben zelf al 15 honden uit de refugio en ik vond dat Boca meer aandacht moest krijgen. Toen Janny en Ton (fosterparents hier in Nederland) bij ons in Mijas waren stelde zij voor Boca te fosteren en ....de rest van het verhaal ken je.

Toen ie weg ging ben ik echt een week van de kaart geweest. Als je voor een leven vecht, je een innige band ontwikkelt met zo een lieve hond dan is afscheid nemen hard. Maar deze foto' s die jullie me van hem sturen maken veel goed. Ik wil jullie graag bedanken voor dit prachtige adoptiehondje. Hij is een unieke kerel, met een eindeloze liefde voor mensen, zelfs na al zijn nare ervaringen. Het is een speciale lieverd, en ik weet dat ie jullie heel gelukkig maakt, hij brengt je geluk!!!

Wellicht kun je je voorstellen hoeveel ellende Boca doorgemaakt heeft. Helaas is hij hierin niet alleen. Echter, hij is ook niet de enige hond die ondanks de ellende die hij heeft doorgemaakt, van mensen is blijven houden én mensen gevonden heeft die blijvend van hem houden. Als je Boca nu ziet, samen met zijn stiefbroertje Chico, beleef je echt wat je als mens kunt doen voor deze arme sloebers. Natuurlijk kun je niet al de ellende voor alle honden van de wereld wegnemen. Maar wat je wel kunt doen, is één Spaanse hond een wereld van ellende besparen!!